Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006
Θα τα(με) φυ(ι)λάς;

Να σε δω, να βρεθούμε, ναι.
Να μιλήσουμε, να πούμε, να πιούμε, ν' αγγιχτούμε.
Ν' αγγιχτούμε! Μια επαφή...
Η επαφή λειτουργεί με όλες τις αισθήσεις παρούσες - το ξέρεις ε;- αλλιώς γίνεται παραίσθηση ή όνειρο που εξαχνίζεται στον πρωινό αέρα...

Το θέρος θεριεύει κι εμείς πάμε κι ερχόμαστε, σέρνοντας καθημερινότητα ανάκατη μ' ονείρατα, ιδρωμένα δάχτυλα και στεναγμούς μαζί.
Κοίταξέ μας! Καμωνόμαστε (στους εαυτούς μας δήθεν εξομολογήσεις) πως αυτό είναι το ζητούμενο.

Το Άγιο Καλοκαίρι κι ο Έρωτας Θεός μας τριγυρνάνε, μας ζαλίζουν, όπως τα ενοχλητικά εντομα που δε λένε να φύγουν όσο κι άν τ' αποδιώχνουμε, μην τραυματίσουν τη γαλήνη που με κόπο στήσαμε...

Μεγάλοι άνθρωποι... ενήλικες -για να σαρκάσω- παίζουμε το κρυφτούλι -όχι μεταξύ μας- απ' αυτά που μάλλον νιώθουμε, αλλά δεν... και ίσως, μπορεί, που ξέρεις, εάν... αρκεί να μην... κάποτε πιθανόν, αν οι προϋποθέσεις ..., οι κατάλληλες συνθήκες και... η ώρα δεν είναι αρκετή... προλαβαίνω μου φαίνεται... στο γραφείο όμως... αχ, ξέχασα με περιμένουν... ναι, θα γίνει... να ρθεί η άδεια μόνο και, που είσαι; τ' όνειρό μου που λαγοκοιμάται, έτσι εύθραυστο και τρυφερό... σαν την "ωραία κοιμωμένη"... που είσαι λέω..., καλοσυντηρησέ το...

Έλα, θα τα φυλάς εσύ; Κλείσε τα μάτια, μην κάνεις και ζαβολιές, μέτρα ως το δέκα κι εγώ θα τρέξω να χωθώ στην κρυψώνα μου...
Α! Και όποιος πρωτοπρολάβει ας φωνάξει...
φ τ ο ύ ..... ξ ε λ ε υ τ ε ρ ί α!

Να ελευθερωθούμε... ή μήπως όχι; Μπορεί να είναι έτσι πιό καλά....
Να Είσαι. Να Είμαι. Εσύ - Εδώ. Εγώ - Εκεί.
Εμείς οι Δυο και....

Κάτι που φεύγει κι έρχεται διαρκώς ανάμεσα μας, ένα ανακυκλούμενο θαλάσσιο ρεύμα ίσως, που απλώνεται ακαθόριστα στο απέραντο πέλαγο που μας ταξιδεύει.
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 00:50 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


13 Ανάσες:


  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 1:49:00 π.μ., Blogger Unknown

    Και ένα και μόνο φιλί φτάνει
    για μιά ολόκληρη ζωή.

    Καλό σου πρωινό
    καλοκαιρινό και ερωτικό

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 2:19:00 π.μ., Blogger kyriaz

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 2:20:00 π.μ., Blogger kyriaz

    Δεν θέλει λόγια ο έρωτας...,
    μόνο λευκές σελίδες
    για να ξαπλώνεις πάνω τους
    γυμνός.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 10:45:00 π.μ., Blogger candyblue

    Το θέρος θεριεύει και ο έρωτας Θεός γίνεται Θέρωτας.

    Κρατάω απ΄όλα την λέξη επαφή [ >Επαφάω]- Αγγίγμα
    Αγγίζω
    Ψαύση
    Συνουσία
    Συνεύρεση

    Γεμάτες οι χούφτες μου απο λέξεις
    Τα μάτια μου από φως
    Σου τα προβάλλω

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 11:37:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Συμφωνώ απολύτως Sailor!
    Μου θύμισες Ναπολέοντα Λαπαθιώτη...

    "Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
    γυρεύω πάντα το φιλί
    στερνό φιλί, πρώτο φιλί
    και με λαχτάρα πόση.

    Γυρεύω πάντα το φιλί
    αχ, καρδιά μου
    που μου το ‘τάξανε πολλοί
    όμως δε μπόρεσε κανείς
    ποτέ να μου το δώσει."

    Μα είναι τόσο φλύαρος τότε kyriaz!
    Ίσως, περισσότερο από κάθε άλλη φορά...

    Θα μαζέψω τις λέξεις σου αγαπημένη μου candyblue, να φτιάξω ένα όμορφο κολάζ. Να μου φωτίσει τη μέρα! Και τη ζωή...



    Μα πόσο γλυκά απαραίτητοι μου γίνεστε όλοι!
    Και πως με κάνετε να νιώθω τυχερή...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 3:21:00 μ.μ., Blogger Xνούδι

    Αντί για κρυφτό δεν παίζουμε κανένα κυνηγητό καλύτερα;

    Από αυτά τα θερινά. Στην θάλασσα μπροστά να τσαλαβουτάμε και όταν με πιάνεις, τότε να με φιλάς.

    Αυτό να του πεις καπετάνισσα.

    Μεγάλη η χάρη του (του καλοκαιριού)

    Η πρώτη βουτιά του σκ για σένα καλή μου :)
    μπλουουουουουουμμμμμμμμ :))))

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 3:26:00 μ.μ., Blogger Giramondo

    "Να ελευθερωθούμε... ή μήπως όχι; Μπορεί να είναι έτσι πιό καλά....
    Να Είσαι. Να Είμαι. Εσύ - Εδώ. Εγώ - Εκεί."

    Να ελευθερωθούμε...εδώ και τώρα...γιατί μια ζωή την έχουμε!!Και να είμαι εγώ εδώ...κι εσύ εδώ...γιατί χρόνο για χάσιμο δεν έχουμε... :)

    μαθαίνω καπετάνισσα...

    φιλιά και καλά μπλουμ!

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 4:44:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Ορθόν Χνούδιον!
    Πως λέμε "θα σε κάνω εγώ να τρέχεις...."


    Giramondo μου γλυκειά...
    Ναι, ναι!
    Θα πάμε για βυθίσεις.
    Κι όποιος αντέχει, ας κρατήσει αναπνοή...
    Στο Μαζί και στο Τώρα...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 5:54:00 μ.μ., Blogger zero

    Πολυ καλο το ποστ!

    ΥΓ: εξαιρετικο το μπλογκ σου!

    ζερο.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 7:00:00 μ.μ., Blogger vromogato

    κατάλληλες προυποθέσεις...και ίσως...και η πιο άθλια ατάκα:
    κακό τάιμινγκ
    η άτάκα της δειλίας και της ανυμπόριας

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 9:20:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Με τιμάς Zero.
    Τη γαλήνη και τη μαγεία του βυθού να 'χεις.


    Σε γουστάρω βρε βρωμόγατε.
    Υπόκλιση βαθιά.

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 9:36:00 μ.μ., Blogger γιώργος

    παραχωρήσεις και ενέργειες μέχρι εκεί που δεν θα μας χαλάσει την ηρεμία...
    ηρεμία και έρωτας όμως, είναι δύο έννοιες αντίθετες...
    πως λοιπόν μπορεί να υπάρξει έρωτας όταν αποζητάς την ησυχία τους;;;
    παροπλισμένα μυαλά... ανενεργά κορμιά...

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006 9:54:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Ξέρεις Γιώργο, στον ύπνο μου βλέπω θάλασσες. Γαλήνιες.
    Που 'χουνε δηλαδή, κρυμμένες τρικυμίες.



    (Και... ναι, οι αντοχές των ανθρώπων λιγόστεψαν.
    Δες τριγύρω...)

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape