λ-έξεις

"Κι οι λέξεις φλέβες είναι
μέσα τους αίμα τρέχει
όταν σμίγουν οι λέξεις
το δέρμα του χαρτιού ανάβει κόκκινο
όπως την ώρα του έρωτα
το δέρμα του άντρα και της γυναίκας." (Γ.Ρίτσος)

Να'μουνα -λέει- Καπετάνισσα
Είμαι όμως η Μαρία Παναγιωτάκη
Πατρίδα Κρήτη
"...δεν είμαι πάντα Ωκεανός που συνεχώς βογγά αλλά και θάλασσα αυγουστιάτικη που σπαρταρά στον ήλιο." Α.Εμπειρίκος

Έκθεσις ιδεών

"Ο άνθρωπος είναι πάντοτε αφηγητής ιστοριών, ζει περιτριγυρισμένος από τις δικές του ιστορίες και τις ιστορίες άλλων ανθρώπων, βλέπει όλα όσα του συμβαίνουν με όρους αυτών των ιστοριών και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του σαν να την αφηγούνταν..."
Jean-Paul Sartre, Οι Λέξεις

Παλαιοπωλείον

Έλεγχος επιδόσεως

Εξοχικόν κέντρον
"Τραπεζάκια έξω"

Λεωφορείον:
Ο Λόγος

Οι λέξεις φταίνε…
Αυτές ενθάρρυναν τα πράγματα ν’ αρχίσουν να συμβαίνουν
(Κ.Δημουλά)

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις.
Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.
(Μ.Αναγνωστάκης)

Κάτω απ΄όλες τις λέξεις
δύο σώματα ενώνονται
και χωρίζουν...
Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα
απ' τα δάχτυλα. Ενώνεται.
(Γ.Ρίτσος)

Να φτιάξουμε έναν ουρανό
με λίγες λέξεις
(Ν.Βρεττάκος)

Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν
εκείνες οι λέξεις,
κρατώντας με πείσμα στον ήχο
ένα κόσμο άδειων σχημάτων.
Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός.
Εγώ έλεγα τίποτα.
(Τ.Σινόπουλος)

Τις λέξεις κουρταλώ
και δε μου ανοίγουν
Γιατί πια δεν τις κατοικούν
τα βάσανά μας
Τις εγκατέλειψαν σάμπως να επίκειται σεισμός ή έκρηξη
Ανάσα και χειρονομία καμμιά
μεσ’ στα αδειανά φωνήεντα
κι ούτε ένα τρίξιμο απ’ τα σύμφωνα
(Β. Λεοντάρης)

Δε γράφω λέξεις
Φωνάζω με μέταλλα
μ’ αράχνες με ομόχρονα
Από βαθιά σ’ ένα χρώμα χειρονομώ
Και πλάστηκα
να ερωτεύομαι τη σύμπτωση
(Δ.Π.Παπαδίτσας)

Δώστε στις λέξεις σχήματα
Δώστε στα σχήματα λέξεις
(Shakespeare)

Η ποίηση είναι σκέψεις
που αναπνέουν
και λέξεις που καίνε
(Edgar Allan Poe)

Χρησιμοποείτε μόνο λέξεις μάνταλα, μαντέμια και ματσούκια
λέξεις γρανάζια, λέξεις ψηφιδωτά
λέξεις ανεμόσκαλες, λέξεις χαρταετοί
λέξεις διαλέξεις,λέξεις γυναικείες
λέξεις φαντάσματα
λέξεις μεζέδες, μπαξέδες,
μενεξέδες και αμανέδες
λέξεις ορτύκια
λέξεις ορμητήρια και παροράματα
λέξεις σταυρόλεξα.
(Ν.Βαλαωρίτης)

Να `ρθω λίγο και γω
εκεί που σταυροπόδι οι λέξεις του Ανθρώπου
και πίνουν τον πικρό καφέ
((Σωκράτης Ξένος)

Ποια είν΄ η γλώσσα που μιλάς, θάλασσα εσύ;
Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.
Και σε ποια γλώσσα απαντάς, ουρανέ;
Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.
(R.Tagor)

Η ψυχή μου,
ο κόσμος που γίνεται λόγος.
Η ψυχή μου,
ο λόγος που γίνεται κόσμος
(Ν.Βρεττάκος)

Έτσι που μιλάς ανοίγεις τα όνειρα πέρα απ' τα μάτια σου σε πόλεις Ελληνικές και σε ταξίδια τραγουδιών στον ήλιο
ή στο χιόνι.
Έτσι που μιλάς σταματάς τα νερά κι ακούω το τρίξιμο του κόσμου.
(Δ.Καρατζάς)

Πολλοί μιλούν. Μην τους αφήσεις έτσι στα δύο ποτάμια μόνους τους-δεν ξέρουν τι να κάνουν.
(Μ.Κατσαρός)

"Μα με το γράψιμο δεν γίνεται κανείς πιο ωραίος;"
"Κάποτε ήμουν πιο άσχημος ξέρετε..."
(Ζαν Ζιροντού)

Φρίττεις κι ερμηνεύεις πως όλα είναι βγαλμένα τάχα απ' της γραφής το άρρωστο μυαλό. Σε λιγοστεύει σε ταπεινώνει να παραδεχτείς πώς ολ' αυτά τα ανίδεα που γράφουμε γνωρίζουνε για μας περισσότερα και πιο αβυσσαλέα απ' όσα μισοξέρουν όσα ζήσαμε
(Κ.Δημουλά)

Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτα και να μη συγκινούμαι
από τίποτα,
ξεθάρρεψε ο χρόνος και μ' απόλυσε
καταμεσής του Κρητικού πελάγους.
Έγινα χιλιάδων ετών και ήδη χρησιμοποιώ τη μινωική γραφή με τόση άνεση που ο κόσμος απορεί και πιστεύει στο θαύμα.
Το ευτύχημα είναι ότι δεν καταφέρνει να με διαβάσει.
(Οδ.Ελύτης)

Ο καιρός είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Δεν έχει δρέπανο, δεν έχει δόντια
(Κ.Καβάφης)

Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός
(Γ.Σεφέρης)

Κι αύριο είναι πρωί
μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου
(Οδ.Ελύτης)

Αν ρίχναν ένα καράβι μες το μυαλό μου θα ναυαγούσε
(Τ.Λειβαδίτης)

Φίλεργος. Σ’ όλο το βίο μου έφτιαχνα στάχτη
(Ν.Βρεττάκος)

Για το άστρο της Ανατολής κινήσαμε μικροί. Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει
(Ν.Καββαδίας)

Δεν ήρθε κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ
και όνειρο σημαίνει
να έρθει κι ένα απόγευμα
που να μη γίνει βράδυ...
(Κ.Δημουλά)

Απ' όλα θέλω λεύτερος να πλέω στα χάη του κόσμου
(Κ.Καρυωτάκης)

Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον ήλιο.
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν' αντικρίσετε τον άνθρωπο.
(Γ.Σεφέρης)

...φαρσί εγκόσμιος
φαρσί δακρυσμένος
εσαεί χορογράφος
του λεκτικού μου
κι ανερώτηγα ίασμος.
(Ν.Καρούζος)

Παρατήρησε, επί τη ευκαιρία,
ότι οι λέξεις αρχίζουν συνήθως με κεφαλαίο,
η πικρή πείρα τις υποβιβάζει μετά ν' αρχίσουν με μικρό γράμμα,
μέχρι που μια ακόμη πικρότερη εμπειρία τις βάζει σε εισαγωγικά
(Ernesto Sabato)

Μη με γυρέψεις αλλού
μονάχα εδώ να με γυρέψεις
μόνο σε μένα
(Τ.Πατρίκιος)

Απ’ ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος,
τα λόγια έχουν τη χάρη
να κάμουσι κάθε καρδιά
παρηγοριά να πάρει.
Κι οπού κατέχει να μιλεί
με γνώση και με τρόπο,
κάνει και κλαίσι και γελούν
τα μάτια των αθρώπω.
(Ερωτόκριτος,Α΄,887-890)

Δε λευτερώνουμε μονάχα Θεό παλεύοντας τον ορατό γύρα μας κόσμο, δημιουργούμε Θεό.
(Ν.Καζαντζάκης)

Δε με θωρείς, δε σε θωρώ,
πώς να σου ροζονάρω;
Μήλα σου πέμπω, ψύγουνται,
κυδώνια, μαραγκιούνε
Δαμάσκηνα με τα κλαδιά
κι εκείνα να μαδιούνε.
Μα θα σου μπέψω μια γραφή
γλυκά λόγια να λέει
Να βρεις καλό γραμματικό
να σου τηνε διαβάσει.
(Παραδοσιακό της Κρήτης)

Pannasmontata clock
Pannasmontata Calendar

βλέμμα/τα τώρα στις λ-έξεις

Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006

Τη θάλασσα τη θάλασσα, ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;

Λύστε τους κάβους;

Δε θα'σαι καλά!!

Ανταριασμένη η κυρά, ανεμοδαρμένος ο τόπος...

Να προσμένω τη μπουνάτσα λέω.

Τι είπες; Έχω άγκυρες βαριές που με κρατούνε δέσμια;

Εντάξει. Φορτωμένα τοπία αυτήν την εποχή στον μικρόκοσμό μου.

Κάποιες στιγμές -δε λέω-, στήνω αυτί να πιάσω το ελάχιστο απ' την ανάσα σου, ν' αρπάξω ένα βιαστικό σου χτυποκάρδι...

Μπαινοβγαίνω στο εδώ και στο εκεί, πατώ άσφαλτο και άμμο, θωρώ μπετόν και κύμα μαζί.

Κι όλο ρωτώ τους αγέρηδες που τρέχουνε τι ιστορίες -τάχα- στήνεις, ποιους ουρανούς ανοίγεις και περνάς...

Κοντοστέκονται οι άνεμοι και με ρίχνουν χάμω.
Όσο σκουντουφλώ απ' την ορμή τους, τόσο πιό κοντά στη θάλασσα θα πέφτω...

(Ο τίτλος είναι στίχος του Σεφέρη.
Η φωτογραφίες, του Angel Alvarez Paisajes)

Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 14:06

| Πανάκι ξεδιπλωμένο |

9 Ανάσες:

Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 3:27:00 μ.μ., Unknown

Φιλιά απ αλμύρα
σε σένα Καπετάνισσα
και στον ποιητή.

Από τον γιο της Θάλασσας

Καλό σου πρωινό
με γεύση θαλασσινής αύρας
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 6:10:00 μ.μ., I.I

άγρια η γραφή σου καπετάνισσα, αλλά όχι αγριεμένη.
μ΄αρέσει αυτό.
συμπεραίνω κόπο ψυχής. αληθεύει;
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 7:05:00 μ.μ., kyriaz

Ως σχόλιο στο ποστ,ένας ακόμη στίχος από τον καπεταν Γιώργη (το Σεφέρη,ντε!):
Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες.

Με εκτίμηση
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 8:05:00 μ.μ., Giramondo

"Να προσμένω τη μπουνάτσα λέω"

Mερικές φορές αργεί η μπουνάτσα...και δεν μπορώ να περιμένω...και λύνω τους κάβους...και οι άνεμοι δεν με λυπούνται...και η θάλασσα με καταπίνει...

φιλιά
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 9:34:00 μ.μ., apousia

''Ο κόσμος μας,ο μικρός,ο μέγας'',όλα τα σηκώνει,όλα τα αντέχει,τα χωράει,τα φοράει...
Και τις μπουνάτσες,και τις φουρτούνες,και τους ανέμους,κτρίως αυτούς...
Γιατί οι άνεμοι,μας μεταφέρουν σιωπές,και περιγράμματα ανθρώπων που αγαπήσαμε,που ήταν και πια δεν είναι...

Γεια σου καπετάνισσα!
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 11:01:00 μ.μ., γιώργος

αχ καπετάνισσα...
εσύ και τα ταξίδια σου...
με μπουνάτσες και μπωφόρια, τα ταξίδια θα γίνουν...
το σκαρί γερό...
και οι καραβοκύρηδες άξιοι...
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 11:15:00 μ.μ., Καπετάνισσα

"...σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη" ο λόγος σου sailor!
Τον χρειάζομαι.

Παλεύω να μερέψω τα κύματα εντός μου Ιούδα.
Κοπιάζω, νομίζοντας -η αταξίδευτη!- ότι θα τα καταφέρω...

Αντιφωνίζει ο Αναγνωστάκης Kyriaz:
"Σ' όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι"

Να'ναι η αστοχασιά της... νιότης Giramondo; Κι εγώ, πότε κύματα καβαλάω, πότε σύννεφα...

Τα μουρμουρίσματα τ' ανέμου Απουσία. Οι ψίθυροι, οι σκιές, ο ήχος ο ελάχιστος, ο μόνος θόρυβος.
Στοιχειά της φύσης (μνήμης), σε γιορτή...

Γιώργο μου καλέ...
Εν δυνάμει ταξιδευτές!
Και το ταξίδι, όλο γίνεται...
Και γίνεται...
Χρόνος: Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006 11:44:00 μ.μ., candyblue

Κοντοστέκονται οι άνεμοι και με ρίχνουν χάμω...

Λέω εγώ: Κοντοστέκομαι στους ανέμους και τους ρίχνω χάμω

Ούτε το ένα γίνεται,μα ούτε και το άλλο!
Χρόνος: Πέμπτη, Ιουλίου 06, 2006 12:37:00 π.μ., Καπετάνισσα

candyblue, πόσο γλυκό μουτράκι!

Το πείσμα σου μ' αρέσει!