Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009
Η ανοιξιάτικη κολυμπήθρα της χαρμολύπης

Τριγυρίζω την πόλη, τσιμπώντας κινήσεις και οσμές, αδειάζοντας το μυαλό απ' τα περίσσια. Προσπαθώντας δηλαδή. Να ‘χει απλωσιά η άνοιξη, να αλητέψει όπως γουστάρει, να βρει κι εμένα μπόσικη να με γλυκοτυραννήσει. Κι έχω κι έναν πόνο για όλη αυτή τη βιασύνη που φαρμακώνει το «ωραίον» μου, όχι να πάρουμε τη λαμπάδα για το βαφτιστήρι, όχι να τακτοποιηθούν οι λογαριασμοί, άντε να είμαστε καθώς πρέπει και καθώς δεν θα θέλαμε. Κι έχω τριγύρω μια ανθοφορία οργιαστική, ένα μάτσο κρινάκια που με φλερτάρουν στο μπαλκόνι μου και πρασινάδες ασυγκράτητες σε κάτι θαυματοποιές γωνιές της πόλης. Εκεί να δοθείς! Με προστάζει η επιθυμία.
Βούβα για τις κακοτεχνίες στην άσφαλτο που με θυμώνουν, για τους εγωκεντρικούς οδηγούς και τα αγενή βλέμματα, σφαλισμένα αυτιά και μάτια σε ό,τι δηλητηριώδες. Σε ό,τι αντι-αναστάσιμο. Σε ό,τι αφ’ εαυτού νεκρό.

Βουτώ ψυχή στη κολυμπήθρα της χαρμολύπης που μας αναβαφτίζει μες σε πανσέδες και λεμονανθούς και λούζομαι αρώματα. Μυρωδιές. Μες στη μέθη ενός ανθόκηπου, περιφερειακά της πόλης• μες στη μέση ένα εκκλησάκι μια χαψιά. Μοναστήρι• πως έχουν τόση νιότη οι καλόγριες στα πρόσωπα; - για πες.

Έχασα την πίστη τη καθαρή, την πρόσφορη και δοτική, εδώ και χρόνια.
Πες η παιδούλα εντός που με τσιγκλά, πες οι παραευαισθησίες μας, ανάβω κερί στο εκκλησάκι. Μια τροφαντή μαμά εμπρός μου ακουμπά στο στασίδι και μουρμουρίζει υμνωδίες. Το κοριτσάκι της ανήσυχο. Πιάσου από το στασίδι, της λέει η μαμά. Ακούμπα να ξεκουραστείς. Όποτε κουράζεσαι να πιάνεσαι από το στασίδι.
Χαμογελώ. Κι εμείς που απαρνηθήκαμε το στασίδι της εκκλησιάς που’ χανε οι πριν από μας, διαλέξαμε λογής-λογής στασίδια στους δρόμους μας. Ν’ ακουμπάμε, να στηριζόμαστε, πότε-πότε να τα δένουμε στον καρπό και να τα σέρνουμε μαζί μας…

Εισπνέω ανθοβολιές κι αέρηδες μυρωμένους και μουρμουρίζω κι εγώ, άλλη υμνωδία, τους στίχους του Μίλτου Σαχτούρη, από την «Τρίτη του Πάσχα».

Οσμές που χάσανε τους φυσικούς τους
ανθρώπινους δέκτες
πριν από χρόνια
κι άλλα χρόνια,
και περιφέρονται το Πάσχα
αναζητώντας νέους πιστούς
του κάκου,
νέους αθώους μυκτήρες
σε μιαν Ελλάδα δίχως όσφρηση
άρα σε μια Ελλάδα δίχως πίστη.


Στεφανώνω τους στίχους με απριλιάτικα ανθάκια και τους στέλνω σε φίλους με την ευχή:

Εμείς. Περιπατητές και «οσμιστές» του κόσμου.
Να κρατηθούμε από μια πίστη που στιγμιαία αναβιώνει.
Μπροστά σε έναν Επιτάφιο.
Κοντά σ’ ένα κίτρινο κρινάκι, πασχαλινό.
Ματαιωμένοι, αλλά όχι παραιτημένοι.
Μες σ΄ έναν αλλιώτικο ανθώνα, εσωτερικό.


Κι έπειτα, μου θυμίζει φίλος καλός, ο Στέλιος, τον Πέρση ποιητή της αγάπης Τζελαλεντίν Ρουμί:

Δείπνησαν και πέσανε για ύπνο. Άδειο το σπίτι.
Βγαίνουμε στον κήπο να βρει η μηλιά τη ροδακινιά
να φέρουμε μηνύματα από το ρόδο στο γιασεμί.
Η άνοιξη είναι ο Χριστός
ανασταίνοντας από τα σάβανα φυτά μαρτυρημένα.
Τα στόματα ανοίγουν μ' ευγνωμοσύνη. Ψάχνουν να τα φιλήσεις.

Το φέγγος της τουλίπας και του ρόδου σημαίνει ότι μια λάμπα έχουν εντός.
Ενα φύλλο τρέμει. Εγώ τρέμω στην αέρινη ομορφιά σαν μετάξι του Τουρκεστάν.
Ο λογοκριτής ρίχνει λάδι στη φωτιά. Αυτός ο άνεμος είναι το Αγιο Πνεύμα.
Τα δέντρα είναι η Παρθένος.
Δες πώς παίζουν οι σύζυγοι λεπτά παιχνίδια με τα χέρια.
Ραίνουν τους εραστές με νεφελόχρωμα μαργαριτάρια του Άντεν ως είναι το συνήθειο του γάμου.
Η ευωδιά του πουκάμισου του Ιωσήφ φτάνει στον Ιακώβ.
Εναν κόκκινο ιβίσκο γέλιου της Υεμένης ακούει στη Μέκκα ο Μωάμεθ.
Μιλάμε για το 'να και τ' άλλο. Δεν έχει ανάπαυση εκτός από τις στιγμές αυτές που απλώνουν τα κλαριά τους.

Νοστάλγησα μιαν έρημο να περπατήσω σε μιαν άδεια απεραντοσύνη
ειρήνη χωρίς καμιάν εξήγηση. Τρέχω τριγύρω, ψάχνω τον Φίλο.
Σχεδόν τέλειωσε η ζωή μου κι ακόμα κοιμάμαι.
Οταν συμβεί, αν μου συμβεί, και βρω τον Φίλο θα ξαναρθούν τα χρόνια τα χαμένα;
Πες μου τι αξίζει περισσότερο: κόσμος χιλιάδες ή η αυθεντική σου μοναξιά;
Ελευθερία ή εξουσία σ' ένα έθνος;
Κάτσε λιγάκι μόνος. Είναι το καλύτερο δώρο.
Η αγάπη μού άναψε φωτιά κι άφησα ότι δεν είναι αγάπη:
διανόηση, φιλοσοφία, βιβλία και σχολές.
Ποίηση θέλω τώρα μόνον.

Πεινάς; Σκυλί θυμωμένο κακός χαρακτήρας. Έφαγες;
Είσαι τώρα ψόφιος, ξαπλώνεις σαν πέτρα αναίσθητος.
Τη μια σκυλί την άλλη πτώμα, έτσι πώς θες να παραβγείς με λιοντάρια
ή να πας με τους αγίους;
Αν είσαι του καιρού σου λόγιος τρανός την εξαφάνιση του χρόνου και του κόσμου
μην ξεχνάς.
Όλα περνούν εκτός από το πρόσωπό Του.
Αυτό το πρόσωπο αν δεν έχεις καθαρό μη δοκιμάζεις να υπάρξεις.
Δε φοβάμαι την Πύρινη Ρομφαία, τις αλυσίδες τα δεσμά.
Καθώς καίγομαι έτσι γρήγορα δοκιμάζω και λίγο κόλαση.
Δε φαντάζεσαι πόσο λίγο με νοιάζει τι λένε για μας.


Δεν έχω άλλο να πω. Ανάσταση είναι ο άνθρωπος. Ανάσταση είναι ο κόσμος. Ο χριστιανός κι ο μη. Ο όποιος εαυτός. Τι και ποιος να αποδείξει και να μαρτυρήσει… Η Ανάσταση συμβαίνει. Κι η ψυχή, μέγας εξομολογητής και καταγραφέας, καλά το κατέχει.

Ευχές κόκκινες και ανθομυρωμένες.





Η φωτογραφία είναι του Al Magnus
 
Σάλπαρε η Καπετάνισσα ώρα 10:01 | Πανάκι ξεδιπλωμένο |


30 Ανάσες:


  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009 10:29:00 π.μ., Blogger Βασίλης

    Να ευχηθώ
    Καλή Ανάσταση της Ελεύθερης Ζωής
    Ανάταση Πόθων και Παθών
    Και Θρίαμβο των Ακόρεστων Επιθυμιών

    Καπετάνισσα με όλη μου την Αγάπη
    Φιλιά

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009 11:00:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Λίγο πριν αφήσω πίσω την καθημερινή ρουτίνα σ΄επισκέπτομαι για βάπτισμα μυρωμένο και σε δοξάζω!
    Οι στίχοι Σαχτούρη η Αλήθεια!

    Η ανάρτησή σου Καπετάνισσα για κόκκινα φιλιά και την Αγάπη μου.
    Καλή Ανάσταση!
    filos ton Maasai

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Απριλίου 17, 2009 7:47:00 μ.μ., Blogger AERIKO

    "Ξανανοίγει η ζωή. Με υπόσχεση.
    Με συνέπεια άνοιξης, στο παραθύρι μας. Οι λέξεις είναι γέφυρες που λες κι όσο κι αν ξενιτεύομαι, σ’ αυτές γυρίζω."

    "Στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά."
    Δεν εχει ούτε τόπο ούτε χρόνο η τρυφερή ενδοχώρα σαν τη συναντάς.
    Απλά συμβαίνει.Οι λέξεις σου μας κάνουν να βιώνουμε μια άνοιξη καρδιάς.Καλή Ανάσταση με χαμόγελο ψυχής.:))

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Απριλίου 18, 2009 8:20:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Βασίλη,
    ανοίγω αγκαλιά, τόση που να περάσουνε πέλαγα και να σε φτάσει. Μυρωδιές μέσα κι έξω απ' το δέρμα, για τούτη την Ανάσταση.
    Μες στον χαμένο μας εαυτό, αυτούς τους πονηρούς καιρούς, να σταθούμε στις ωραίες, μεγάλες, ξεχασμένες μας επιθυμίες.

    Φιλιά κι απ' το δικό μου κηπούλι...


    file ton Maasai,
    γερός και με ψυχή ασυμβίβαστη και ζωηρή. Έτσι να΄σαι εκεί στη κάψα της σπουδαίας γης. Μαζί σου, τ' άνθισμα της ζωής.


    AERIKO...
    Είσαι παρηγοριά όλο φως, αλήθεια!
    Με τιμάς, με κάνεις και χαμογελώ, όλη η τρυφεράδα του κόσμου έρχεται απ' το άγγιγμά σου.
    Κορίτσι ονειροπόλο και νεραϊδένιο παίρνω μια χούφτα μαγεία από τον αιθέριο κόσμο σου και δανείζομαι γλυκάδα για τις ευχές:
    Έτσι να'σαι. Δοτική, άνοιγμα ματιάς και καρδιάς, χάδι σε μάγουλο που στέγνωσε.
    Και να'χεις την Ανάσταση που κάνει την ψυχή να ταράσσεται.
    Και σαν μωρό ροδαλό και ανυπόμονο, την γεννά όπως πρώτα.

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 21, 2009 6:34:00 μ.μ., Blogger ci

    Χριστός Ανέστη!
    Ναι, απλά συμβαίνει, και απλά είναι από αυτά που μάς δίνει δύναμη - μαζί με τα ανθάκια.
    Χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω τελευταία, είχες λείψει!
    Φιλιά :)

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 21, 2009 7:28:00 μ.μ., Blogger just me

    Όλη τη μεγαλοβδομάδα έτσι ένιωθα. Και ντρεπόμουν, γιατί κι εγώ έχω εγκαταλείψει το "στασίδι" μου από πολύ μικρή, μη σου πω το 'σπασα κιόλας με μένος κάποια εποχή, να μην το βρω ποτέ και με ξεγελάσει η κούραση της ψυχής και στηριχτώ...

    Μα φέτος με κέρδισε η χαρμολύπη και της αφέθηκα. Χωρίς στασίδι πάντα, αλλά χωρίς να την πολεμώ. Και τώρα, σε διαβάζω καθυστερημένα και "ανασταίνομαι".
    Σ΄ευχαριστώ, και γι' αυτό και για τις ευχές σου.

    (Τι ωραίοι, τι ταιριαστοί οι στίχοι του Ρουμί!)

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 22, 2009 3:12:00 μ.μ., Anonymous Κατερίνα

    Πολύ ωραίο μπλογκ, το ωραιότερο που εχω δει στη ζωη μου. Αλήθεια σου λέω θα 'θελα να είχα και εγώ, μ' άρεσε πάρα πολύ. Πιο ωραίο όμως είναι το μάτι σου.

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 22, 2009 7:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ρώτησα Καπετάνισσα το πως έχουν οι καλόγριες τόση νιότη στο πρόσωπο, αλλά απάντηση δεν πήρα μόνο πονηρά χαμόγελα!
    filos ton Maasai

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 22, 2009 9:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ανεστη και αναστενεται σε καθενα μας, σε χριστιανους κατα βουληση και κατα επιβολη,σε μη χριστιανους σε μη βουδιστες σε μη μωαμεθανους και σε μη αθεους.
    Το θαυμα ειναι οτι ανεστη και αναστενεται ακομα και στους μη ανθρωπους.
    Φιλια και μην ξεχναμε, εχουμε ενα ολοκληρο χρονο μπροστα για να τον ξανασταυρωσουμε .... τον ανθρωπο.
    Viz

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Απριλίου 25, 2009 4:51:00 μ.μ., Blogger Κατερίνα Δε.Στα.Πα.

    Μαρία μου, Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά! Συγχαρητήρια για τις λέξεις σου, για το βιντεάκι που έκλεψα!Είσαι μοναδική, καπετάνισσα!
    Να είσαι γερή, ευτυχισμένη και να γράφεις!
    Φιλάκια!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 26, 2009 11:33:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    αυτες τις μερες καπετανισσα δεν πρεπει να μιλας παρα να νιωθεις. Ας αναστηθει και φετος η ανθρωπια μας και φετος εστω και για λιγες μερες καλη ανασταση Μαρία
    ο θαυμαστης του μυαλου σου και φιλος Σαββας

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Απριλίου 26, 2009 12:05:00 μ.μ., Blogger the muppet show girls

    Χριστός Ανέστη Καπετάνισσά μου!
    Κι ο άνθρωπος εντός μας.
    Σαν και τα δικά μου μάτια το γύρω σου περιγράφεις. Χαρμολύπης ομορφιάς ανάγνωσμα. Καθημερινό. Και ο Ρουμί ειδικά αυτόν τον καιρό, μπουμπουκιασμένος και μυρωδάτος καθώς είναι, ταιριάζει γάντι. Στης καρδιάς τα φύλλα δροσοσταλίδες σκορπά.

    Φιλιά και ευχές μυρωδάτες από πασχαλιάς άνθη '-)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Απριλίου 27, 2009 12:29:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ο ΚΑΙΡΟς ΓΑΡ ΕΓΓΥς

    ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ...

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Απριλίου 28, 2009 9:18:00 π.μ., Blogger Φαίδρα Φις

    Μαρία μου,
    έχει άπλα η άνοιξη
    για γλυκοτυραννίες...

    κι εγώ τις βρήκα
    μέσα στο κείμενό σου


    σε φιλώ
    καλημέρα

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Απριλίου 29, 2009 8:17:00 π.μ., Blogger Λυγερή Βασιλείου

    Οι λέξεις σου ανασταίνουν μέσα μου
    τραγούδια που σώπασαν .
    Είσαι μεγάλη τεχνήτρα του λόγου.

    Ποτε δε είναι αργά για να εύχεται
    κανείς Χρόνια Ποlλά και δημιουργικά
    http://ligery.pblogs.gr
    http://lygeri.pblogs.gr

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Μαΐου 01, 2009 12:14:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Kαλημέρα Καπετάνισσα!
    Καλό μήνα!
    στην έρημο να βρεθείς, την απεραντοσύνη να θαυμάσεις κι αν διψάσεις, κάποιος από το πουθενά νερό σε παγούρι θα σου προσφέρει.
    Φιλιά αφρικάνικα
    filos ton Maasai

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαΐου 05, 2009 6:05:00 μ.μ., Blogger Kwlogria

    Καλό Μήνα ομορφιά μου! Που ομορφιές μας ποτίζεις! Τα φιλιά μου!!!!

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαΐου 05, 2009 9:42:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Φρικτό
    κακόγουστο αστείο η ανάσταση!
    Ποιος διεστραμμένος νους-θεός
    νομίζει πως θα θέλαμε να ξανασμίξουμε μ'αυτούς
    που τόσο πολύ τόσο βαθιά ευχηθήκαμε το θάνατό τους;
    Ίσως ο θάνατος
    "είναι μια κάποια λύσις".
    Ο αιώνιος.
    Ελπίδα χους να ξαναγίνω.
    Έστω ένα κύτταρο
    περήφανης βελανιδιάς
    άγριας ορχιδέας.
    Κι απ'τις λαχτάρες
    της ζωής της άγριας
    να λυτρωθώ για πάντα!!!

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Μαΐου 10, 2009 1:18:00 μ.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Περνώ βιαστικά για να πω Χρόνια Πολλά & Καλά στη μανούλα τη δική σου αλλά & στις μανούλες όλου του κόσμου! Και σε όσες γυναίκες δεν είναι μάνες αλλά το πόθησαν! Μακάρι να μην πάψουν να το παλεύουν & να γίνει αληθινό το όνειρό τους!
    Την Καλημέρα μου,
    Μαρία

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Μαΐου 16, 2009 12:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Καλημέρα Καπετάνισσα,

    μακρύ το ταξίδι της σιωπής σου,
    μεγάλη η προσμονή της επιστροφής σου.
    Καλά νάσαι, όπου είσαι, συντροφιά σου η αγάπη μας
    filos ton Maasai

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Μαΐου 19, 2009 10:27:00 π.μ., Blogger stefanos

    μία καλημέρα :-)

     
  • Χρόνος: Δευτέρα, Μαΐου 25, 2009 10:23:00 μ.μ., Blogger Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος)

    Ένα γειά, για όποτε

    Πολύ το γκρι, μπήκα για χρωμα

    "Ν΄ακουμπήσω να ξεκουραστώ"

    Πήρα ανασα

    Έφυγα

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Μαΐου 30, 2009 11:43:00 π.μ., Blogger meril

    Για που έχεις σαλπάρει και χάθηκαν τα χνάρια σου;
    Στείλε μας μήνυμα του γυρισμού σου....

     
  • Χρόνος: Κυριακή, Ιουνίου 14, 2009 9:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ..ελπίζω στο ΚΑΣΤΡΟ Ιούλη να σε
    δω Καπετάνισσα κι αν δεν, πάλι
    θα σ΄αγαπώ!

    Φιλιά

    filos ton Maasai

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 06, 2009 1:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    να δωσεις το φως σε ενα κοριτσι απο την πατριδα σου που θα σου χτυπησει...αυτο ειναι το θελημα μου...εγω ποτισα ενα λουλουδακι προσεχτικα αυτη την φορα μην σπασει κανα φυλλαρακι απο την πιεση του νερου ουτε βεβαια να σαπισει απο το πολυ νερο...σε αγαπω βαθια κα Μαρία...

    δ.α

     
  • Χρόνος: Πέμπτη, Αυγούστου 13, 2009 12:31:00 π.μ., Blogger efoudi

    καλο καλοκαίρι καπετάνισσα, όπου κι αν αρμενίζεις..

     
  • Χρόνος: Τετάρτη, Αυγούστου 19, 2009 12:53:00 π.μ., Blogger marilia

    Είσαι καλά; Ομορφοπερνάς;

    σνουποφιλί

     
  • Χρόνος: Παρασκευή, Αυγούστου 28, 2009 10:25:00 π.μ., Blogger Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος)

    Ναι, περνάω και κρυφοκοιτάζω να δω αν εισαι μεσα.
    Γέμισε τις μπαταρίες σου Καπετάνισσα.
    Θα μας χρειαστούν

     
  • Χρόνος: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 01, 2009 10:51:00 μ.μ., Blogger marilia

    Καλή αρχή! ;)

    σνουποφιλάκι γλυκό

     
  • Χρόνος: Σάββατο, Σεπτεμβρίου 05, 2009 11:01:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα

    Την αγάπη μου σε όλους.
    Είναι φορές που δεν. Απλά, δεν.

    Κοινοτοπία, ίσως και κουβέντα παραπανίσια, μα, θα την πω:
    Ευχαριστώ.
    Που δίχως ν΄αγγιζόμαστε, δίχως να βλεπόμαστε, κάποιες φορές, ενώνουμε κλωστές.
    Ο ένας εν αγνοία του άλλου. Γίνεται όμως.

    Καμμιά φορά, καλύτερα κι απ' τους κοντινούς.

    Να΄χουμε ζεστό χειμώνα.
    Να΄χουμε ζεστασιά. Σκέτο.

     


Layout design by Pannasmontata


©
Creative Commons License
Page copy protected against web site content infringement by Copyscape